Սա մեր գավառամիտ անգրագետի «փայլուն», «հպարտ», «հպարտագույն» միտքն էր իր անիծյալ իշխանության մեկնարկի ու էյֆորիայի ժամանակ։ Այս միտքը նրան ներշնչել էին իր շուրջ ու իր իշխանության մեջ եղած թուրք սիրող, թուրք ներող «ծայրահեղ ինքնիշխան» սորոսական վարձկանները։ Նրանք, ովքեր ասում էին, որ ռուս խաղաղապահը վատն է, ռուսական բազան պետք է հանվի, նախկինները ռուսի ստրուկ, ռսի սապոգի տակ ճկռած էին, իսկ սա՝ մի այլ տիպի սուվերեն «իջեւանցի փրկիչ» է։ Հետո՝ այդ վարձկանները պատերազմի օրերին դարձան մոլի ռուսամետ, Պուտինի ասածներն էին կիսվում ու հրճվում։ Մ. Սիմոնյանին, Ռ. Բաբայանին, Վլ. Սոլովյովին այլեւս կամ սիրում էին կամ..... ատում էին...ցածրաձայն ։
