باردو از دوپاره بودن زندگیاش میگوید: میان زنِ واقعی، هنرپیشه و اسطورهای که جامعه ساخته است. اسطورهای که آزادیهای ساده را از او گرفته و او را به «متعلق به جامعه» بدل کرده. در نهایت، با طعنه تأکید میکند: ب ب بودن بسیار سختتر از یک بازیگر خوب بودن است.
