Ουρά

Οι ευρωπαϊκοί πόροι για την ενίσχυση της γεωργίας στα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης ορίζονται στον προϋπολογισμό της. Το ύψος τους, δηλαδή, είναι πάντα δεδομένο, δεν κυμαίνεται αναλόγως των εκάστοτε αναγκών του καθενός. Φυσικά, υπάρχουν εξαιρέσεις για έκτακτες συνθήκες, όμως η κλοπή των πόρων δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια. Αυτό είναι βέβαια πασίγνωστο και ήταν ο λόγος για τον οποίο, από την πρώτη κιόλας ώρα που αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι αναταράξεις που θα ακολουθούσαν στον αγροτικό κόσμο ήταν εγγυημένες. Αφενός, λόγω των αναπόφευκτων ευρωπαϊκών κυρώσεων, αφετέρου, επειδή αυτά που εισέπρατταν δολίως οι επιτήδειοι με τις ψευδείς δηλώσεις τα στερούσαν από κάποιους άλλους. Η κυβέρνηση επέμενε, ωστόσο, ότι κανείς δεν πρόκειται να στερηθεί τα ποσά που δικαιούται, διότι τα κλεμμένα θα επιστραφούν και άλλα ηχηρά παρόμοια. Οι εξελίξεις τη διέψευσαν, οι αγρότες έμειναν απλήρωτοι, το νέο πρόβλημα προστέθηκε στα ήδη συσσωρευμένα και το αποτέλεσμα το βλέπουμε στα μπλόκα.

Ο μόνος τρόπος, εκ των πραγμάτων, ώστε να μην επαναληφθεί το όργιο της διασπάθισης των πεπερασμένων πόρων από ημετέρους ήταν η υπαγωγή της αρμοδιότητας για την καταβολή των πάσης φύσεως αγροτικών ενισχύσεων στην ΑΑΔΕ. Αυτό που προείχε ήταν να δείξει αμέσως η κυβέρνηση, μέσα και έξω, ότι η κομπίνα τελείωσε και δεν θα επαναληφθεί. Για τον λόγο αυτόν, ανακοινώθηκε από τις πρώτες μέρες η πρόθεση της κυβέρνησης να καταργήσει τον ΟΠΕΚΕΠΕ και να αναθέσει το έργο του στην ΑΑΔΕ – άλλο αν περνούσαν οι μήνες χωρίς να γίνεται τίποτα και μόλις τις προάλλες ψηφίστηκε από τη Βουλή η σχετική διάταξη. Η υπαγωγή στην ΑΑΔΕ είναι όμως το σημείο στο οποίο οι αγρότες των μπλόκων είναι ανυποχώρητοι. Κατά τις πρώτες εβδομάδες, δεν εξηγούσαν τον λόγο της εναντίωσής τους και όλοι απορούσαμε πώς είναι δυνατόν να μη θέλουν μια αδιάβλητη διαδικασία που θα αποκλείει ατασθαλίες! Ωσπου κάποιος αγροτοσυνδικαλιστής έκανε τον κόπο να εξηγήσει ότι, αν οι πληρωμές περνούν από την ΑΑΔΕ, μπορεί να συμψηφίζονται με τις οφειλές τους. Με απλά λόγια, θέλουν και να πληρώνονται και να μην πληρώνουν ή, για να μην τους αδικώ, θέλουν να πληρώνονται αμέσως, αλλά να πληρώνουν όταν θέλουν και τους βολεύει. Ωραίο δεν ακούγεται; Φαντάζομαι ο καθένας μας θα το ήθελε για τον εαυτό του. Τι κρίμα που δεν μπορεί να γίνει!

Εν πάση περιπτώσει, ανεξαρτήτως του πώς κρίνουμε τη στάση τους εμείς οι τρίτοι, οι αγρότες αυτό ζητούν και έχουν τα μέσα για να εκβιάσουν. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, γιατί καταψήφισε τη σχετική διάταξη στη Βουλή; Προφανώς, επειδή αυτό ζητούν οι αγρότες των μπλόκων. Και αφού το ζητούν, πώς να τους χαλάσει το χατίρι; Εδώ ο εκπρόσωπος του κόμματος Κώστας Τσουκαλάς έφτασε στο σημείο να λέει, χωρίς να ντρέπεται, ότι «οι αγρότες έδειξαν πολύ μεγάλη ωριμότητα», επειδή «φαίνεται πως οι ίδιοι θα διευκολύνουν τη διέλευση» από τα μπλόκα!

Ομως, ύστερα από μια τέτοια ξεδιάντροπη επίδειξη ψηφοθηρίας εις βάρος της κοινής λογικής, μην περιμένουν να κουνηθεί η βελόνα. Προς τα πάνω τουλάχιστον, είναι αδύνατον. Προς τα κάτω, είναι πιθανό. Αυτό δεν είναι στάση κόμματος που εκπροσωπεί μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης – κι ας δηλώνει έτοιμος ο πρόεδρός του. Με κάτι τέτοια, πάντως, αρχίζει να εμπεδώνεται σταδιακά η αντίληψη ότι το ΠΑΣΟΚ δεν ενδιαφέρεται να κυβερνήσει· ο λόγος της ύπαρξής του εξαντλείται στην πτώση του Μητσοτάκη. Δεν διαφέρει, δηλαδή, από τα άλλα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης. Οπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η Πλεύση Ελευθερίας, η Νέα Αριστερά και οι άλλοι της ιδίας κατηγορίας, παρομοίως και το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει τη «μεγάλη αναστάτωση», με την ελπίδα ότι από αυτή θα προκύψει μια «θαυμάσια κατάσταση». Γίνεται ουρά στο μέτωπο της στείρας άρνησης.

Το θετικό, βέβαια, είναι ότι με την κατεύθυνση που έχει πάρει το ΠΑΣΟΚ προς τη ριζοσπαστική Αριστερά διευκολύνεται η διαδοχή στην ηγεσία, διότι όταν θα αναλάβει ο Χάρης Δούκας, όπως φαίνεται πιθανότερο, δεν θα είναι δύσκολο να επέλθει η πολυπόθητη σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές! Κάτι για το οποίο ούτε ο Σωκράτης Φάμελλος μπορεί να είναι βέβαιος…