Чорасизлик
Ўғил отасини йўқлагани бугун ҳар кунгидан эрта келди. У билан саломлашди, юз-қўлларини нам сочиқ билан артди. Кейин хотини тайёрлаб бериб юборган нонуштани оғзига тутди. Ота емади, у томонга ҳатто қайрилиб ҳам қарамади. Уч ойдирки, ич-этини еб юрган ўғил отасининг жонсарак қўлларини ушлаб икки жумлани йиғи аралаш такрорлай бошлади: «Нима қилай ота, нима қилай?» Унинг аламли […]