Ҳавонинг тундлиги, бир ҳафтадан буён қуёшнинг «йилт» этган бир ҳовуч шуъласи кўринмагани етмагандек, Муниранинг ҳам эрталабдан қовоғи очилмайди. Нонушта пайти-ку, еган-ичгани ичига заҳар бўлиб кирмасин, деб Раҳимахон на Мунирага ва на бошқаларга ортиқча гап қилмади. Нонуштадан сўнг қошиқни пиёлага уриб, тарақлатиб йиғиштираётган қизининг ёнига келиб: — Тинчликми? Намунча қовоғингдан қор ёғади? Ёмон туш кўриб, чап […]
