Табассум лаҳзаси: шогирд устозидан сўради…
Шогирд устозидан сўради:
– Устоз, нега мен 12 йилдан бери ўқишга кира олмаяпман? Бунинг синоати недир?
Устоз чуқур ўйга толди ва вазминлик билан жавоб берди:
– Бўтам, сиз тонг қуёшининг тоғлар ортидан секин-асталик билан чиқишини, майсалар устидаги қировни қитиқлаб эритиб, тиниқ шабнам томчиларига айлантиришини кузатасизми?
– Албатта, устоз.
– Тоғдан шарқираб, оламга шовқин солиб тушаётган шаршаранинг, дарёда сокин мавжланаётган сувнинг сўзларига қулоқ соласизми?
– Шубҳасиз, устоз.
– Кумуш қадаҳга тўлдириб қуйилган майнинг юзида ўз аксингизни кўрганда чуқур ўйга толасизми? Ҳаётнинг маъноси ҳақида фикр юритасизми?
– Жуда ҳам кўп марта, устоз.
– Ойдек сулув гўзалнинг кўксига бошингизни қўйиб, унинг ҳар бир юрак уришида намоён бўлган муҳаббатни вужудингизда ҳис қиласизми?
– Деярли ҳар куни, устоз.
– Ҳа, падарингга лаънат! Вақтингни бунақа бекорчи нарсаларга сарфламасдан, кетингни бир жойга қўйиб, қунт билан ўқиганингда, ҳозир профессор бўлиб юрган бўлардинг! – деган экан устоз…
Малика Аъзамжоновна
(“Қўқонжоним” гуруҳидан)