مرگِ خاموشِ تختجمشید و بیستون در اثر تصاعد ترکیباتِ نیتروژنی شرکتهای پتروشیمی/ مدیرعامل پتروشیمی بیستون: میتوانیم برای میراث فرهنگی گریه کنیم اما نمیتوانیم به آن نان بدهیم!
تخریب کتیبههای دو محوطه جهانی تختجمشید و بیستون بر اثر فعالیت شرکتهای پتروشیمی مرودشت و بیستون و تصاعد گازهایی با ترکیبات نیتروژنی، درحالی رقم خورده که در این سالها اقدامی جدی برای ارزیابی مخاطرات زیست محیطی دو مجتمع پتروشیمی در فاصله نزدیک به محوطههای جهانی تختجمشید و بیستون صورت نگرفته و تحقیقات علمی مستمر و جامعی نیز برای برآورد میزان تاثیرگذاری گازهایNOx ناشی از فعالیت این دو واحد صنعتی و جلوگیری از تاثیرات آنها بر رشد فزاینده گلسنگ ها و تشدید فرسودگی زیستی انجام نگرفته است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، تختجمشید جزو نخستین آثار جهانی ایران بهشمار میرود که در سال ۱۳۵۸ در فهرست یونسکو به ثبت رسید. محوطه باستانی بیستون نیز به عنوان هفمین اثر ملی ایران در سال ۱۳۸۵ در این فهرست اضافه شد. در قوانین و ضوابط یونسکو تاکید شده، اثرات مخرب توسعهای و محیطی نظیر آلودگی آلایندهها ازجمله عوامل تهدیدکننده مواریث جهانی به شمار میروند و نباید در حریم این آثار اقدامات توسعهای زیانبار صورت بگیرد. این درحالی است که متخصصان میراثفرهنگی از دهههای گذشته نسبت به میزان بالای آلایندههای شیمیایی و تاثیر مخرب آن بر بناهای تاریخی هشدار دادهاند.
اما در دو پرونده تختجمشید و بیستون اوضاع متفاوت است، پتروشیمی مرودشت پیش از ثبت جهانی تختجمشید احداث شده بود و زمان ثبت این اثر؛ وجود داشت. هر چند که تلاشهایی در دولت هشتم با هدف جابجایی پتروشیمی مرودشت صورت گرفت اما این تلاشها به سرانجام و نتیجهی مطلوب نرسید به طوریکه در سالهای اخیر پتروشیمی مرودشت نهتنها روند بهسازی و نوسازی خود را ادامه داد که یک مجتمع دیگر در جهت توسعه اهداف پتروشیمی احداث شد.