«Hyperspace ή αλλιώς...» λέει η ομάδα b.p.m. και συνδιαλέγεται με τους νέους στην Ελλάδα της κρίσης
Η θεατρική ομάδα b.p.m theater group παρουσιάζει το θεατρικό έργο της Δανάης Λιοδάκη «Hyperspace ή αλλιώς...» στο Studio Μαυρομιχάλη κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00. Το κείμενο και η σκηνοθεσία είναι της Δανάης Λιοδάκη ενώ πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Δάφνη Λαζαροπούλου, Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Αντώνης Χρήστου και Δημήτρης Τσιγκριμάνης.
Το «Hyperspace ή αλλιώς...» είναι ένα έργο που μιλάει για τους νέους - ομήλικους με τα μέλη της ομάδας b.p.m. Λίγο μετά τα είκοσι, λίγο πριν τα τριάντα. Είναι η ματιά τους, οι ελπίδες, οι αμφιβολίες, οι μεταπτώσεις σε ένα περιβάλλον που διαρκώς πάλλεται και καταρρέει στο χαοτικό τοπίο της ελληνικής κρίσης. Είναι οι φόβοι που συναντούν στο δρόμο που έχουν πάρει για να τους αποφύγουν.
Τόπος της δράσης του έργου είναι η Αθήνα και μια πόλη της Γερμανίας. Ένα ζευγάρι σε κάθε τόπο, μακριά και ταυτόχρονα απελπιστικά κοντά. Οι ήρωες διαπλέκονται χωροχρονικά και διαλογικά, πότε ρεαλιστικά και πότε στο χώρο του διαδικτύου, του ονείρου και της φαντασίας. Με όση αντοχή διαθέτουν παλεύουν να στήσουν τη ζωή τους εδώ ή επιλέγουν να ξενιτευτούν ως λύση στην επισφάλεια και την ανεργία. Είναι η αστάθεια η μόνη σταθερά τους; Να μείνω ή να φύγω; Να φύγω ή να γυρίσω;
Το «Hyperspace ή αλλιώς...» είναι μια φράση που έμεινε μετέωρη. Γιατί; Γιατί φύγαμε για κάπου αλλού, γιατί κάτι άλλο σκεφτήκαμε, γιατί ακούστηκε κάποιος ήχος ειδοποίησης απ' το κινητό. Ένα φλεγόμενο κουαρτέτο διαρκούς προσωρινότητας στο κατώφλι του έρωτα, της φυγής ή της επιστροφής και της ενηλικίωσης, αναζητά απαντήσεις που δεν υπάρχουν αδυνατώντας να δεχτεί, όπως σημειώνει ο Ηρακλής Λογοθέτης στον πρόλογο του θεατρικού έργου (εκδόσεις Κάπα), ότι « το πρόσκαιρο έχει τη δική του ρήτρα οριστικότητας».
Οι ηθοποιοί της παράστασης μιλούν στα «Νέα» για τους ρόλους τους.
Δημήτρης Τσιγκριμάνης: Ο συνονόματος Δημήτρης είναι ένας τύπος γύρω στα 30, εργατικός μετανάστης στη Γερμανία. Σε δεσμό με τη Δάφνη εδώ και κάποια χρόνια, ψάχνουν και οι δύο την τύχη τους μακριά από την Ελλάδα. Καταπιεσμένος από τη μουντή γερμανική ρουτίνα και νοσταλγός της άλλοτε νεανικής πραγματικότητας, έρχεται αντιμέτωπος με το γοητευτικά εύθραυστο παρελθόν. Θα ακολουθήσει καρδιά ή λογική;
Παναγιώτα Παπαδημητρίου: Η συνονόματη Παναγιώτα είναι μια κοπέλα γύρω στα 30, που μένει στην Αθήνα μαζί με τον σύντροφό της Αντώνη. Επιμένει να βλέπει την θετική πλευρά της Αθήνας, της εποχής της και ό,τι προβλήματα φέρει μαζί της. Αγαπάει όμως πολύ και το παρελθόν και ο,τι νοσταλγικό κουβαλαει αυτό και έτσι ανά στιγμές αναρωτιέται μήπως όταν ήμασταν παιδιά ήταν όλα πιο όμορφα και πιο ανέμελα.
Αντώνης Χρήστου: Ο συνονόματος "Αντώνης", εκεί γύρω στα πρώτα "-αντα" μεγάλωσε στην επαρχία, με ότι αυτό συνεπάγεται. Είχε βρει από σχετικά νωρίς έναν δείκτη μέτρησης της ευτυχίας του. Το ποσό ευτυχισμένος ήταν, είχε να κάνει με το πόσο εύκολα και με τι διάθεση ξυπνούσε το πρωί. Ο δείκτης αυτός όσο πλησίαζε προς την ενηλικίωση είχε φθίνουσα πορεία. Κάποια στιγμή αντιλήφθηκε ότι αυτός ο δείκτης είχε φτάσει αρκετά χαμηλά ... όπως και αυτός της βιταμίνης D... γιατί μεγάλωσε στα Γιαννενα. Έτσι αποφάσισε να μετατοπιστεί, να αναζητήσει την ευτυχία κάπου αλλού, λίγα χιλιόμετρα μακρυά δηλαδη, στην Αθήνα. Πίστευε ότι δεν φταίει αυτός που δεν βρίσκει την ευτυχία, απλά βρίσκεται κάπου αλλου. Στην Αθήνα σπούδασε μηχανικός και ερωτεύτηκε την Παναγιώτα. Οι δείκτες ανέβηκαν πάλι, προσωρινά όμως. Η σκληρή πραγματικότητα της Ελλάδας στην πορεία, έριξε πάλι τους δείκτες σε χαμηλά επίπεδα. Οπότε ο "Αντώνης" αναζητα κάπου αλλού την ευτυχία για άλλη μια φορά. Αυτή τη φορά θέλει να καλύψει ακόμα μεγαλύτερη χιλιομετρική απόσταση, να πάει στο εξωτερικό πιστεύοντας ότι εκεί θα τη βρει. Αυτή τη φορά όμως δεν είναι μόνος, η εξίσωση έχει μέσα και έναν άλλον άνθρωπο και αυτό κάνει τα πράγματα ακόμα πιο περίπλοκα.
Δάφνη Λαζαροπούλου: Η συνονόματη Δάφνη, ζει στη Γερμανία μαζί με τον αγαπημένο της Δημήτρη. Πήρε την απόφαση να μεταναστεύσει εκεί για να είναι μαζί του αλλά και για να ακολουθήσει το όνειρο της να γίνει χορεύτρια. Πιστεύοντας ότι εκεί την περιμένει μια σειρά από νέες και ελκυστικές ευκαιρίες, έρχεται αντιμέτωπη με την απόρριψη, μια δεύτερη ενηλικίωση και τη νοσταλγία του τόπου και της οικογένειας της. Ίσως τελικά τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως ακριβώς τα περίμενε.
