Τουρκία: Οι αντίπαλοι του Ερντογάν – Πόσο μεγάλη απειλή είναι η οικονομία
Θα είναι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο μεγάλος νικητής ή ο μεγάλος χαμένος των εκλογών στην Τουρκία το 2023;
Ποιος μπορεί να βρεθεί απέναντι του και να διεκδικήσει τον προεδρικό θώκο με αξιώσεις;
Και τελικά ο μεγάλος αντίπαλος του Ερντογάν είναι κάποιο πρόσωπο από την αντιπολίτευση ή η οικονομική κρίση και κυρίως ο ίδιος του ο εαυτός;
Ο Ερντογάν, όπως υπογραμμίζουν όλοι οι αναλυτές και συνηθίζουν να ξεχνάνε οι πολιτικοί ήρθε στην εξουσία ακριβώς 20 χρόνια πριν το 2002. Και ήρθε ως το «παιδί» μίας μεγάλης οικονομικής κρίσης, η οποία έκανε τους τούρκους πολίτες να αναζητήσουν ελπίδα σε νέα πρόσωπα εκτός πολιτικού κατεστημένου.
Και ο Ερντογάν ήταν μία έκπληξη.
Κυβερνά 20 χρόνια. Με την ανάπτυξη της οικονομίας που έδειξε να καταφέρνει τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του, αλλάζοντας όπως παραδέχονται πολλοί, την εικόνα της χώρας.
«Όλοι έχουν ψυγείο στην Τουρκία»
Άλλωστε οι δηλώσεις του «όλοι έχουν πλέον ψυγείο στην Τουρκία», το 2018, για κάποιους ίσως να ακούστηκαν υπερβολικές ωστόσο είχαν δόση αλήθειας. Έστω και αν το «δεν υπάρχουν πλέον φτωχοί στην Τουρκία», ήταν μία μεγάλη και προκλητική υπερβολή. Ιδιαίτερα μεσούσης της οικονομικής κρίσης των ημερών του Ερντογάν πλέον, που κάνει τον πληθωρισμό στη χώρα να καλπάζει.
Και όπως επισημαίνουν όσοι γνωρίζουν την Τουρκία ίσως ο μόνος και σίγουρα μεγαλύτερος αντίπαλος τους Ερντογάν είναι η οικονομία.
Είναι ενδεικτικό άλλωστε πως οι δημοσκοπήσεις βάζουν απέναντι στον τούρκο πρόεδρο ενδεχόμενους αντιπάλους, αφού η αντιπολίτευση δεν έχει κάνει ανακοινώσεις.
Με τις ημερομηνίες για τις εκλογές στην Τουρκία να «παίζουν» ακόμα και να κινούνται από Απρίλιο έως Μάιο οι «ασφαλέστερες» προβλέψεις.
Ο Ιμάμογλου, ο Γιαβάς και οι άλλοι
Ο Εκρέμ Ιμάμογλου σύμφωνα με εκτιμήσεις θα μπορούσε να είναι ένας από τους αντιπάλους του Ερντογάν στις επικείμενες εκλογές. Ο δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, άλλωστε είναι «κόκκινο πανί» για τον τούρκο πρόεδρο πριν ακόμα εκλεγεί.
Έχει αναπτύξει σχέσεις στο εξωτερικό, ενώ εμφανίζεται και αρκετά δημοφιλής στην Τουρκία, συνδυάζοντας το κοσμικό στοιχείο του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHΡ) με το σεβασμό στη θρησκεία του Ερντογάν.
Ενδεικτικό ότι ο Ιμάμογλου δεν δίστασε να «τρολάρει» τον Ερντογάν πριν από μερικές μέρες λέγοντας ότι κάποτε συγκέντρωνε εκατομμύρια στις συγκεντρώσεις του και τώρα «μαζεύει 25.000 άτομα και μιλάει για μεγάλη συγκέντρωση».
Στους υποψήφιους αντιπάλους και ίσως πιο ισχυρούς από τον Ιμάμογλου στο εσωτερικό της Τουρκίας είναι και ο δήμαρχος της Άγκυρας Μανσούρ Γιαβάς, που εξελέγη με το CHΡ, ο οποίος υπήρξε και μέλος του ΜΗΡ, του εθνικιστικού κόμματος των «γκρίζων λύκων» που συγκυβερνά με τον Ερντογάν.
Για τον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου τον επικεφαλής του CHP οι ελπίδες τόσο να εμφανιστεί απέναντι στον Ερντογάν αλλά κυρίως να τον κερδίσει είναι μάλλον ελάχιστες, ενώ ερώτημα παραμένει και το τι θα κάνει η πρόεδρος του επίσης ακροδεξιού εθνικιστικού «Καλού Κόμματος», Μεράλ Ακσενέρ.
Από ιδανικός συνομιλητής «δύσκολος» σύμμαχος
Υπενθυμίζεται ότι μέχρι το 2013 ο Ερντογάν αποτελούσε και για τη Δύση έναν «ιδανικό συνομιλητή». Η στροφή του τούρκου προέδρου για όσους διέκριναν τα σημάδια δηλώθηκε σαφώς λίγο πριν το πάρκο Γκεζί και θεμελιώθηκε μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016. Με το καθεστώς να γίνεται σαφώς πιο αντιδραστικό. Το αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας», αλλά και το πρόσφατο της συστηματικής οικοδόμησης περί «ελληνικής απειλής» ακολούθησαν. Και σήμερα ο Ερντογάν φτάνει να χαρακτηρίζεται ένας σύμμαχος αναγκαίος μεν, δύσκολος δε…
Και όπως διαμορφώνεται η ανάγκη δημιουργίας ενός «εξωτερικού εχθρού» αυτή τη στιγμή στην Τουρκία, με την ανθελληνική ρητορική να παγιώνεται και στην αντιπολίτευση η αλλαγή κυβέρνησης στην γείτονα δεν μπορεί να προβλεφθεί τι θα σημαίνει για την Αθήνα.
Σε κάθε περίπτωση ο Ερντογάν δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Η ιστορία δε έχει αποδείξει πως όσες φορές και αν τον υποτίμησαν στο παρελθόν κατάφερε να επιβιώσει. Άρα η μάχη δεν θα είναι εύκολη ούτε για τον τούρκο πρόεδρο αλλά ούτε και για τους αντιπάλους του.