Ауыл
...Боқбасар мен Имаш он күндей жол жүріп, арып-ашып, табандары тесіліп, ауылға зорға жетті. Осы бір айдың ішінде Боқбасардың басынан мың түрлі жұмыс өткен сияқты болды. Боқбасар бұрынғысынан екі есе қартайып, бұрынғыға қарағанда сақал-шашы ағара түскен сияқты болды. Бұрын, тумаластарым бар, ер жеткен інілерім бар, маған кім тиеді, — дейтін сияқты еді. Сол «інілерінің» қайда екенін де білмей қалғандай болды. Аз уақыттың ішінде Боқбасар өзі туғалы көрмеген бейнет, кемшілік, масқарашылық көріп, жалғыздықты мықтап сезгендей болды. Қол ұшын беретін адам жоқ тәрізденді.