Шырғалаң
Ақпан-тоқпан да аяқталды. Сақылдаған сары аяздың беті қайтты. Әйткенмен, ызғар әлі сіресіп тұр.
Қасат қарды сықыр-сықыр, ғырт-ғырт басып, автобус аялдамасына қарай асыққан Рүстем бір мезет жалт етіп көк жүзіне көз тіккен.
Аспан «қабағы» да жазыла қоймапты. Түйдек-түйдегімен созыла жайылған желең бұлт еңсе басатындай. Бұл да өзінің сәл жабырқау күйінің Астананың дәл қазіргі ауа райына сәйкесетінін аңдап, еріксіз жымияды.
Мұның да көңіл түкпірінде шеті сетінемеген бір сең бар... Жан сыздатар ауыр мұң бар...
Астананың да алапат суығы сынғанымен, бөрісырғақ борандардың демі әлі сезілетіндей болады. Сол ұйытқыған түтек қайта айналып соқпайды деуге келмес. «Қардың басын қар алар» дегендей, тентек бұрқасынның, кемі, тағы...