Kardinaal Karol Wojtyla, de latere paus, wist van misbruikschandalen in de kerk, zo blijkt uit documenten van de Poolse veiligheidsdienst. Hij hielp een pater die het wel erg bont maakte in 1972 aan een nieuwe post in Oostenrijk.
Kijk niet naar die Verlichte salons in Europa, was de overtuiging van antropoloog David Graeber. De egalitaire piraten liepen honderd jaar voor op de pruiken in Europa. Waren piraten werkelijk het toonbeeld van de rede?
Juist nu we wijze, verantwoordelijke leiders het hardst nodig hebben, maakt een zelfgenoegzame, moreel en intellectueel oppervlakkige elite de dienst uit. Zegt de Britse econoom Martin Wolf. Hij vreest een mondiale illiberale reactie.
Jan Veth was als jonge student voorover in de ketel met toverdrank van de Tachtigers gevallen, de mannen die groots en meeslepend wilden leven. Maar de tentoonstelling Het oog van Jan Veth in Dordrecht laat een ander beeld zien.
In haar kunst legt Lily van der Stokker de focus op het alledaagse en het meisjesachtige. Zo laat ze zien dat de kunstwereld over het algemeen een boys’ club is.
De combinatie dans en Bach is iets om je op te verheugen. Het Bach-programma waar Introdans momenteel mee op tournee is, brengt die verrukkelijk synergie teweeg.
Precies de bedoeling, zegt componist Teddy Abrams, die zijn werk typeert als een ‘kans voor de piano’ om luisteraars te laten ruiken aan de kernwaarden van de Amerikaanse cultuur.
De venijnige leverstoot naar het verleden zit meteen al in het openingsnummer van Endless Summer Vacation, de enorme hit Flowers. Het is het verwijt, ingepakt in de zelfliefde.
Lezers willen Engelstalige boeken en zeker geen essays. O ja? Het blijkt net iets anders te liggen. En kan zelfs radicaal anders worden, bij een minder commerciële koers van organisaties als de CPNB.
De titel van Kōji Fukada’s film verwijst niet naar ‘liefdesleven’, maar naar ‘liefde en het leven’. De jonge regisseur speelt in de vormgeving effectief met tegenstellingen.
De zwart-witfoto’s van de Amerikaanse Sam Contis zijn portretten waaruit de mens is verdwenen.
Stel, opeens ben je kwijt wie je bent. Micha Hamels is daar iemand probeert het radeloze van die dolle leegte in kaart te brengen.
Geld, geloof en goede vrienden van Laura van Hasselt concentreert zich op de spectaculaire verbeteringen, de projecten die Van Eeghen initieerde en voortstuwde in Amsterdam.
In het Boekenweekgeschenk en het Boekenweekessay gaat het nadrukkelijk over kracht, menselijke kracht. Lize Spit en Raoul de Jong laten allebei zien hoe mensen geen slachtoffers maar helden kunnen – of moeten – zijn.
Wat wilde hij nou maken? Een rijmend pamflet tegen het gevangeniswezen en de doodstraf? Een romantische ballade? Een autobiografische schets?
Muziek, documentatie, door kunstenaar Sara Sejin Chang geschilderde details en beelden van het Koreaanse landschap en een sjamanistisch ritueel vormen een aangrijpend geheel.
De verrechtsing of radicalisering van Michel Houellebecq is complexer dan het op het eerste gezicht lijkt. Waar houdt de roman op en begint de werkelijkheid?
Ik stuur deze brief maar op goed geluk weg geeft inzicht in die eerste, kwetsbare jaren van Hella Haasse’s schrijverschap. Een kostbaar egodocument.
‘Ik kan alles!’ riep Marja Pruis deze week, vlak voordat ze van de trap viel.
Astrid Roemer weet hoe mensen denken en wat hen beweegt. Ook in haar nieuwe roman DealersDochter vat ze het exact in haar beeldende, geheimzinnige Roemer-taal.
Maurizio Costanzo lanceerde in 1982 de eerste talkshow van Italië, de onovertroffen Maurizio Costanzo Show. Als dirigent op de late avond sloeg hij met meesterhand de maat van Italië in een talkshow die nog altijd wordt gemist.
Nina Polak en Peter Buwalda over de huidige rol van de schrijver ten opzichte van de burger en over wat goed schrijven is. ‘Ik ben niet interessant, mijn boeken zijn dat hoop ik wel.’
De markt voor tweedehands kleding is explosief en dat lijkt goed nieuws voor het klimaat. Maar een groot deel van het aanbod op de belangrijkste site Vinted is nieuw en komt van buiten Nederland. Jaagt dat fast fashion juist aan? Of is het onderdeel van de transitie naar duurzame mode?
Luister, de tweede roman van Sacha Bronwasser, vertelt het verhaal van iemand die terugblikt op een traumatische en vormende periode uit haar leven. Sacha Bronwasser schreef jarenlang kunstkritieken voor de krant en leerde onderwijl het verschil tussen kijken en zien. ‘Ik vind een kunstwerk niet snel grensoverschrijdend.’
Net als bij veeboeren hangt ook op het erf van veel akkerbouwers de Nederlandse vlag verkeerd om. Toch geldt ook voor hen dat het anders moet. De grond is morsdood. Biologische boeren en wetenschappers proberen het tij te keren.
