Adrie van der Poel doet hoed af voor z’n zoon, maar acht vijf Monumenten niet meteen haalbaar: “Luik-Bastenaken-Luik kan, maar Lombardije met dit parcours? Neen”
Daar stond hij, op de Avenue Maxence Van der Meersch in Roubaix. Apetrots, maar wel in de luwte. Kenmerkend. Twee woorden - “En, Adrie?” - volstonden echter om vader Van der Poel, ooit zélf Monumentale Held, helemaal te laten leeglopen over zijn zoon. De neerslag van 17 mooie, bescheiden maar vooral zielsgelukkige minuten gespreksstof. “Mathieu leeft op zijn manier. Maar wel 100 procent voor zijn sport.”