Na chłodno: Same znaki zapytania
Cykl „Na chłodno” to stałe dopełnienie m.in. materiałów meczowych w których w trochę inny sposób przyglądamy się meczom Lecha Poznań, ogólnej grze zawodników czy indywidualnej postawie piłkarzy. Czasem poruszamy też aktualne sprawy dotyczące naszego klubu w bardzo chłodny sposób. O wszystkim przeczytacie co poniedziałek po każdym spotkaniu poznając nasze szczere zdanie na temat danego meczu. Od lata 2016 w materiałach „Na chłodno” przyglądamy się również temu, co dzieje się w Lechu, oceniamy działania zarządu lub ich brak bacznie spoglądając na sytuację wokół klubu.
Witamy wszystkich czytelników KKSLECH.com w kolejnym odcinku cyklu „Na chłodno”. Miniony tydzień, pierwszy po zakończeniu sezonu 2018/2019 nie przyniósł żadnych interesujących wieści na które wszyscy czekamy. Patrząc po komentarzach bardziej od potwierdzenia transferu van der Harta stanowiącego sporą zagadkę zainteresowanie wzbudziło przejście Gajosa do Lechii, wyjazd Buricia do Izraela oraz transfer Janickiego do Wisły, który w Poznaniu wzbudził śmiech, za to w Krakowie wszyscy cieszyli się z takiego ruchu. Albo więc słabo oglądali mecze Lecha w ostatnim sezonie albo doceniają, że w tej sytuacji finansowej w ogóle ktoś jeszcze chce przyjść do Wisły.
Co z transferami do Lecha, które najbardziej interesują teraz kibiców i na które wszyscy czekają? Wielu zawodników jest na urlopach, niewiele klubów dokonuje ruchów zaraz po sezonie i równie wielu piłkarzy przez okres urlopowy trwający średnio 2-3 tygodnie czeka na jak najlepsze oferty finansowo dla siebie. Lech przepłacał nie będzie, nie był jak zwykle przygotowany do „rewolucji” działając standardowo jak podczas każdego kolejnego okna transferowego. Obecnie nie ma co panikować nad 5 obrońcami w kadrze w tym 1 stoperem oraz 1 juniorem, który jeszcze nie zadebiutował. Jeżeli w 2 tygodniu czerwca w dniach 10-16 czerwca obrona nie będzie skompletowana, to wtedy można będzie zacząć się niepokoić. Jakby nie patrząc Lech ma jeszcze czas na transfery i jest nawet szansa, że ktoś na dniach, w tym tygodniu dołączy do defensywy.
Formacja obronna w tej chwili to największy problem. Pomijając Roberta Gumnego, który odejdzie Lechowi brakuje 2 nowych prawych obrońców i 4 stoperów, by chociaż miał kto wejść z ławki w razie kontuzji. Tylu obrońców oczywiście nie będzie, dlatego zawsze kiedy ktoś z klubu mówi o rewolucji ogarnia nas głupawy śmiech przez łzy, bowiem liczba letnich transferów w Lechu nie będzie różniła się od liczby ruchów, które zapowiedziały już inne ekstraklasowe drużyny. W Lechu „liczy się teraz jakość a nie ilość?”. W obecnej sytuacji kadrowej liczy się i jakość i ilość, żeby Dariusz Żuraw w ogóle miał z kogo wybierać w tylnej formacji.
Inne formacje? Można się uśmiechać kiedy kibicom Lecha zapominającym o celach sportowych, a właściwie o ich braku, o tym kto przeprowadza kolejną „rewolucję” czy o tym co mówił Klimczak rozwiewając nadzieje naiwnych marzy się transfer Starzyńskiego lub Valencii, których nazwiska pojawiały się w komentarzach. Lech na „10” ma w tej chwili Jevticia, Amarala, Modera, Marchwińskiego i jeszcze Letniowskiego, który latem będzie „nowym transferem” tak jak Tomasz Cywka. Zapomnijcie zatem o kolejnym rozgrywającym skoro nawet w obronie nie ma obecnie kto grać. Znając doskonale realia panujące w tym klubie nie liczylibyśmy nawet na transfer zastępcy Darko Jevticia w razie gdyby zarząd go sprzedał. Wtedy w nowej „strategii” naśladującej Górnika Zabrze z sezonu 2017/2018 o której pisaliśmy w poprzednich odcinkach „Na chłodno” oraz pomyśle na drużynę o którym mówił prezes Kolejorza więcej szans dostawałby któryś z młodych piłkarzy. To smutne, ale druga linia już teraz wygląda na skompletowaną (po transferze „6” tym bardziej będzie kompletna jeśli zostanie Makuszewski). Teraz po spojrzeniu na poniższą listę piłkarzy uważacie, że w Lechu mamy dużo pomocników tylko wciąż jest zbyt mało jakości? Macie rację.
Bramkarze (3):
??. Mickey van der Hart – 30.06.2022
??. Miłosz Mleczko – 30.06.2020
33. Karol Szymański – 30.06.2020
Obrońcy (5):
2. Robert Gumny – 30.06.2021
4. Thomas Rogne – 31.12.2021
22. Volodymyr Kostevych – 31.12.2020
35. Wiktor Pleśnierowicz – 30.06.2021
77. Piotr Tomasik – 30.06.2021
Pomocnicy (13):
??. Jakub Moder – 30.06.2020
??. Tymoteusz Puchacz – 30.06.2021
10. Darko Jevtić – 30.06.2020
16. Juliusz Letniowski – 30.06.2022
17. Maciej Makuszewski – 30.06.2020
19. Tomasz Cywka – 30.06.2020
20. Mateusz Skrzypczak – 30.06.2022
24. Joao Amaral – 30.06.2022
25. Pedro Tiba – 30.06.2021
29. Kamil Jóźwiak – 30.06.2021
34. Tymoteusz Klupś – 30.06.2022
36. Filip Marchwiński – 30.06.2022
38. Jakub Kamiński – 30.06.2021
Napastnicy (4):
8. Paweł Tomczyk – 30.06.2021
21. Krzysztof Kołodziej
23. Filip Szymczak
32. Christian Gytkjaer – 30.06.2020
Zmieniając temat. W tygodniu została ogłoszona lista 4 zawodników, którzy wracają z wypożyczeń mając uzupełnić kadrę. Lech wie, że wszyscy ci piłkarze przynajmniej na ten moment nie nadają się do gry w Kolejorzu, jednak wierzy, że wszyscy zawodnicy po powrocie nagle odpalą jak Jan Bednarek, który w Górniku Łęczna też nie błyszczał. Przykładowo Jakub Moder ma za sobą kiepską rundę wiosenną. Według osób, które zajmują się piłką juniorską nie będzie zbawieniem Kolejorza. Nie dysponuje umiejętnościami wystarczającymi na Lecha. 20-latek nie załapał się nawet do kadry U-20 na Mistrzostwa Świata do której przed mundialem był powoływany. Kiepsko w pierwszym meczu spisał się za to inny wracający piłkarz z wypożyczenia, Tymoteusz Puchacz, który w drugim spotkaniu na MŚ U-20 już nie wystąpił. Miłosz Mleczko nie gra w ogóle, natomiast Tymoteusz Klupś nie dostał nawet powołania, ponieważ Jacek Magiera wolał od niego Michała Skórasia. Skóraś do Lecha już nie wróci. Ma jeszcze rok umowy, lecz możliwy jest jego transfer definitywny już teraz. To trochę dziwne i niezrozumiałe, gdyż Skóraś wcale nie ma za sobą gorszego sezonu od Modera czy innego skrzydłowego Puchacza, a jednak grając regularnie w lepszym klubie od Odry Opole oraz GKS-u Katowice, który spadł z I-ligi szansy przy Bułgarskiej już nie otrzyma. Zatroskanym kibicom nie pozostaje nic innego, jak liczyć na nagły rozbłysk talentów młodych piłkarzy wracających z wypożyczeń, aby ci zawodnicy wnieśli coś ciekawego do Lecha. Pytanie tylko czy faktycznie ci zawodnicy mają talent wystarczający do gry w Kolejorzu? Pożyjemy, poczekamy, zobaczymy.
Odchodząc od tematów Lechowych pod koniec odcinka warto poruszyć temat o którym było wspomniane w zeszłym tygodniu w końcówce artykułu „Na chłodno”. Za nami jeden z najbardziej dziwnych sezonów Ekstraklasy. Mistrzem nie została Legia będąca zdecydowanym faworytem do tytułu, nie był nim Lech goniący ją nieudolnie od paru lat czy Jagiellonia będąca 2 razy z rzędu wicemistrzem kraju, która nie może powiedzieć po tym sezonie „do 3 razy sztuka”. Po mistrzostwo sięgnął Piast, zespół atakujący podium z 6. pozycji po jesieni, który miał wtedy 11 punktów straty do lidera i na którego nawet po przyzwoitej jesieni nikt nie stawiał. Piast wiosną zadziwił wszystkich. O mistrza miała bić się Lechia z Legią, a tu gliwiczanie wyskoczyli zza pleców tej dwójki wykorzystując grę bez presji, która zaczęła pojawiać się w momencie w którym Piast był już liderem. Ekipa Fornalika zasłużenie zdobyła ten tytuł, jednak liderując po 35. kolejce nie była już tym zespołem co wcześniej. Co dalej? Drużyna z Gliwic raczej była ekipą jednego sezonu, w przyszłym może nie być Piasta nawet w ósemce, gdy latem rozsypie się szkielet drużyny co jest akurat typowe dla niespodziewanych mistrzów. Oprócz Piasta niespodzianką jest na pewno tytuł Mistrza Polski U-18 dla Korony Kielce, której akademia będzie reprezentowała Polskę w młodzieżowej Lidze Mistrzów czy dobra postawa Lechii Gdańsk (brąz + Puchar Polski).
Lechia i Piast to drużyny, które w ciągu roku przeszły ogromną metamorfozę. W sezonie 2017/2018 te kluby zajęły na koniec odpowiednio 13 oraz 14. miejsce. Po roku od szczęśliwego uratowania się przed spadkiem osiągnęły największe sukcesy w swojej historii, których być może nie powtórzą przez wiele, wiele lat. I jeśli już budować na czymś sztuczny optymizm (nie będziemy tego robić na KKSLECH.com co już zapowiedzieliśmy), to można żyć właśnie takimi historiami. Wierzyć gdzieś tam w głębi, że nagle Żuraw z młodych piłkarzy stworzy zespół, który w sezonie 2019/2020 będzie jak Piast czy Lechia. Żeby Lech poszedł w ich ślady potrzebuje drużyny. Potrzebuje wybuchu talentów wielu młodych piłkarzy stanowiących zagadkę, dobrej postawy Rogne, Tiby, Amarala, Gytkjaera (o ile zostanie) czy odpalenia z miejsca tych 3-4 transferów planowanych w najbliższym czasie. Jak to zwykle w piłce bywa by coś osiągnąć potrzeba także trochę szczęścia czy nawet dobrego terminarza, który Ekstraklasa SA ogłosi do 8 czerwca.
Kończąc na dziś. Zatrudniony Dariusz Skrzypczak to ciekawy ruch pokazujący również w którym kierunku idzie Lech. W kierunku szkolenia, promowania młodzieży, którą ma się opiekować właśnie Skrzypczak. Z jednej strony fajnie, że do klubu wraca zasłużona postać, były zawodnik z sukcesami, który wie, gdzie przyszedł. Z drugiej strony o trenerskim warsztacie Skrzypczaka pracującego z amatorami w III, IV i IV-lidze szwajcarskiej nie wiemy nic. Ma on licencję UEFA PRO i nic poza nią. W najbliższym czasie do akademii może wrócić jeszcze Przemysław Małecki trenujący ostatnio jedną z kadr młodzieżowych.
Obserwuj KKSLECH.com i przeglądaj nasze treści również na dwóch portalach społecznościowych. Nasz serwis nie posiada swojego profilu na Facebooku.
—
TWITTER
YOUTUBE
> Śmietnik Kibica – (komentuj nie na temat) <