Gülümse: İnsanlar yapar, köpekler yapar, hatta fareler bile yapar
Gülme, insanların bizlerin aslında hayvanlar olduğunu günlük olarak hatırlatan bir unsurdur.
Haber: Damla Oya Erman
Aslında kaydedilen gülme sesleri yavaşlatıldığında, dinleyiciler bu sesin bir insandan mı yoksa bir hayvandan mı geldiğini ayırt edemezler.
Kafalarımızı geriye atar ve dişlerimizi sergileyerek maymunvari bir gülümseme yaparız. Bazen öne eğilir ve bir anlık konuşma yeteneğimizi kaybederiz, geçici olarak uluyan maymunlara dönüşürüz. Ve ulumalar ve kükremeler, bir maymun sürüsünde veya kurt sürüsünde bağları güçlendirmeye yardımcı olduğu gibi, gülme de bizim başkalarıyla bağ kurmamıza yardımcı olur.
Gülme, evrimsel olarak çok eski bir özelliğe sahiptir. "Oyun sinyali" olarak bilinen memeli gülmesi, zararsız niyetleri belirtmek ve oyunu sürdürmek amacıyla oyunlu etkileşimlerle birlikte ortaya çıkar. Şempanzeler gülümsüyor. Fareler gülümsüyor. Köpekler gülümsüyor. Belki de yunuslar bile gülümsüyor.
Ve gülme, insan sosyal etkileşimlerinin vazgeçilmez bir özelliğidir. Tabii ki eğlendiğimizde gülüyoruz. Ancak aynı zamanda utanç, nezaket, sinirlilik ve alay gibi farklı duygusal durumlar nedeniyle de gülüyoruz.
Ben, insanların bağlantı kurmak ve bazen koparmak için gülme kullanma şekillerini araştıran bir psikoloji araştırmacısıyım. İnsanlar için gülme, başlangıçta bir oyun sinyali olarak işlev görmesinin ötesine geçerek çeşitli sosyal işlevlere hizmet eden bir araç haline gelmiştir.
Gülme, sosyal etkileşimleri düzeltir
Eğlendirilmiş gülme, mizah uzmanlarının "zararsız ihlal" adını verdiği bir yanıttır - bir tehdit temsil edebilecek bir durum, ancak gülen kişi bunun güvende olduğuna karar vermiştir. (Psikologlar komediyi açıklayarak bazen komik şeyleri mahvetmeyi severler.)
Gülme, etkileşimin oyunbaz, zararsız ve ciddiyetsiz olduğunu iletmek için bir yoludur. Sıklıkla kişinin iyi vakit geçirdiğinin güvenilir bir işareti değildir, ancak insanlar bazen eğlenirken gülse de. Tatsız bir değişim, yanlış anlama, alay eden bir şaka - tüm bu potansiyel olarak rahatsız edici anlar, gülme ile düzeltilir.
Ben ve meslektaşlarım, gülmenin bir kişinin ne sıklıkla güldüğünün, bağlama bağlı olup olmadığını merak ettik. Bir çalışmada, insanlara bir dizi bire bir konuşmada 10 yabancıyla konuşma fırsatı verdik. Sonra ne kadar sık güldüklerini saydık.
Şaşırtıcı bir şekilde, bir kişinin ne sıklıkla güldüğü - en azından yabancılarla konuşurken - oldukça tutarlıydı. Bazı insanlar güler, diğerleri değil. Kiminle konuştuklarının gülmeye büyük bir etkisi yoktu. En azından örneklemimizde, herkesle konuştuğunda herkesi güldüren komik partnerler yoktu.
Daha sık gülen insanların konuşmalardan daha az keyif aldığını bulduk. Eğer içsel olarak yabancılarla konuşmaktan keyif alıyor ve kendinizi rahat hissediyorsanız, çok fazla gülmeye ve etkileşimi düzeltmeye ihtiyacınız olmayabilir - güvendiğiniz gibi gittiğine inanırsınız. Ancak insanlar, bu çok gülme yapan insanlarla daha çok ortak noktaları olduğunu hissettiler.
Bu nedenle yabancılar arasındaki konuşmalarda çok gülmek eğlenceli bir işaret değil, ancak partnerlerinizin size benzer hissetmelerini sağlar. İkinizin de ortak bir noktanız olduğuna daha fazla katılma olasılıkları daha yüksek olacaktır, ki bu sosyal bağlantının temel bir bileşenidir. İnsanların, yüzeyde oyunla ilgili olmayan durumları etkilemek için gülmenin oyun sinyalini ödünç alıp dönüştürdüğünü düşünüyorum.
Sonuç olarak, bazı gülme biçimlerinin kontrol edilemez olarak kabul edilmesine rağmen - fiziksel olarak zayıflamanıza ve oksijeni tükenmenize neden olan tür - günlük gülme en azından bir ölçüde kontrolünüz altında.