AMERİKA’DAKİ ŞEYTAN ADASI’NDA ATATÜRK’ÜN KURTARDIĞI POLİS CEMİL!
Amerika kıtasının güneyinde kuzeydoğu kıyısında Fransız Guyanası'nda bulunan Şeytan Adası vardır... Yahut Fransızca ismiyle ile Du Diable. Buranın ismini mutlaka duymuşsunuzdur, gerek romanlardan gerekse filmlerden... Bir zamanlar dünyanın en korkunç hapishanesine ev sahipliği yapıyordu. Katiller, tecavüzcüler ve siyasi mahkumlar da dahil olmak üzere 100 yıldan fazla sürede 70.000 mahkum bu hapishanede barındı. Bunlardan en bilineni şüphesiz ki Henri Charriere'nin romanı olan Papillon'dur. 70'li yıllarda aynı adla Steve Mcqueen ve Dustin Hoffman'ın başrollerini paylaştıkları bir film olarak yapıldı ve çok daha ünlü hale geldi. Fransız Henri Charriere 1968 yılında yayımladığı en çok satan romanı Kelebek (Papillon)'te 1930'lu yıllarda müebbet kürek cezasına çarptırılarak diğer ağır cezalık mahkûmlar gibi Fransa'dan bu adaya, yani Şeytan Adası denen Fransız Guyanası'na gönderilişini, bu kürek cehenneminde yaşadıklarını ve kaçma girişimlerini anlatıyordu. İşte bu Fransız Guyanası’ndaki Şeytan Adası’nın mahkumları arasında bir de kahraman Türk polisi de vardı: Adı Polis Cemil...
Yıl 1919 yılı günlerde 31Ağustos Pazar…
İstanbul’un acı dolu günleri olan işgal günleri idi. Polis Cemil…O gece Emniyet Genel Müdürlüğü’nde gece nöbetçisiydi. Gülhane Parkı’nda devriye geziyordu. Bu esnada bir kadının çığlıklarını duydu. Çığlıkların geldiği tarafa koşturdu. Gördüğü manzara karşısında şaşırmıştı. Beş altı Senegal asıllı Fransız askeri, zil zurna sarhoş bellerinde ki kasaturaları çekmişler, sağ sola saldırıyorlardı. Bu sırada Sirkeci yönünden gelen arabayı devirmişler ve içerisinde ki iki Türk hanımı zorla indirerek sürüklemek istemişlerdi. Genç polis olay yerine vardığında kadınların çarşaflarını, elbiselerini yırtmış onlara sokak ortasında saldırmaya çalışıyorlardı. Cemil onları ikaz ederse de dinlemezler. Bu sırada onlara engel olmak isteyen arabacı ile sinema bitişiğinde ki dükkânda şerbetcilik yapan bir Arnavut’u ve bir Türk askerini süngüleyerek yaralamışlardı. Daha sonra halkın tepkisi üzerine parka doğru kaçmaya başladılar.
Mehmet Cemil önce tereddüt etse de yalnız olmasına rağmen silahını çeker peşlerine düşer. Olay yerine gelen Fransız devriyesi ise kızgın halka karşı mevzi alır ve halkın üzerine rastgele ateş ederler. Bir kısmı da Mehmet Cemil’in peşine düşer. Mehmet Cemil sarhoş Fransız askerleri Gülhane Parkı’na giremeden yakalar üçünü vurur, ikisi ölür biri yaralıdır.
Cemil haklıydı. Türk’ün kutsalı olan Türk kadının namusunu korumuştu. Kaçmadı, teslim oldu.
Fransız devriyesinin birkaç dakikalık karşı ateşinden kurtulur ve emniyet müdürlüğüne gelir. Olanları Polis Müdürü Nurettin Bey’e açık ve soğukkanlı bir şekilde anlattı. Ne acıdır ki; müdür hızla yerinden kalkarak telefonla hemen işgalci Fransızları aradı. Daha sonra Polis Mehmet Cemil Efendi’yi kendisi götürerek Fransızlara teslim etti.
Fransızlar onu hemen Kumkapı’da ki Fransız Hapishanesi’ne koydu. 27 Şubat 1920’de gerçekleşen üçüncü duruşmasında Mehmet Cemil Efendi, “kendini savunmak için silah kullandığı “ kabul edildiği halde 10 yıl kürek cezasına çarptırıldı ve cezasını çekmek üzere Fransa’ya gönderildi. Fransız yük gemisi 9 Nisan 1920’de Fransa’nın Marsilya Limanı’na ulaştı. Marsilya’dan onu doğruca “Saint Pierre” zindanına sevk ettiler. Saint Pierre’de yerli olmayan tutukluların uzun süre tutmak adet olmadığından üç mahkumla birlikte Marsilya’nın kuzeyinde, Paris yakınlarında ki Provasisi şehrinde bulunan Merkez Hapishanesi’ne gönderildi. Fransa Hükümeti, Mart 1921’de tüm kürek mahkumları gibi onu da cezasını çekmek üzere Fransız Guyanası’na gönderme kararı aldı, yani meşhur Papillon ‘’Kelebek ‘’ filmi ile ünlenen Şeytan Adası’na, yani Cehennem adasına….
Şeytan Adası’nda artık Mehmet Cemil yok 45090 no’lu mahkûm vardı. İki firar girişimi, türlü işkenceler acılar… Ancak yeni Türkiye Cumhuriyeti onu unutmadı, Adnan Adıvar Bey konuyu basının gündeminde tuttu, Fransız makamları nezdinde girişimlerde bulunuldu, firarlar cezasını katlamıştı. İşkenceler gördü, prangaya mahkûm edildi.
1919'un üzerinden 10 yıl geçmişti. Polis Cemil’i herkes unutmuştu. Bir kişi hariç: Mustafa Kemal Atatürk unutmamıştı... Cumhuriyet kurulmuş, devrimler hayata geçirilmişti. Ama kahraman polisimiz Cemil, Şeytan Adası’nda pranga mahkumuydu.
Mustafa Kemal Atatürk, Fransa’nın Ankara Büyükelçisi’ni Çankaya Köşkü’ne çağırttı. Polis Cemil’in durumunu bildirdi ve memlekete iadesini istedi. Genç Türkiye Cumhuriyeti’nin her evladı, her bireyi değerliydi Mustafa Kemal için... Bu işle de bizzat Dışişleri Bakanı Tevfik Rüştü Aras’ı görevlendirdi. Bolu Mebusu Mehmet Nuhoğlu, Dışişleri Bakanı Tevfik Rüştü Aras ve Mustafa Kemal Atatürk 'ün girişimleriyle Cemil, Fransızlar tarafından serbest bırakılarak 1929 da Patris isimli vapurla İstanbul’a geri döndü. Galata rıhtımında devlet kahramanı olarak karşılandı. Cemil’e ne istediği soruldu. Görevine iade edilmek istediğini söyledi. Pangaltı Karakolu’nda polislik vazifesine geri döndü.
Fakat 10 yılık Şeytan Adası mahkumiyeti Cemil’i pek yıpratmıştı. Yani Şeytan Adası’nda yaşadığı travmalar ağır izler bırakmıştı. Pasaport Memurluğu’na verilmişti o dönem evlendi. Anadolu’da çeşitli yerlerde nahiye müdürlüğü yaptı. Bir gece ada halüsinasyonuyla eşini boğmaya kalkınca boşandı ve hastaneye yatırıldı. Bir süre Bakırköy Ruh ve Sinir Hastalıkları Hastanesi’nde tedavi gördü. 44 yaşında kalp krizinden hayatını kaybetti.
Kahraman Polis Cemil’in Türk kadınına namusuna ve başörtüsüne uzanan elleri kırdığının bir yıl sonrası…
21 Ocak 1920 Çarşamba günü Antep’te Cemil Bey’in İstanbul’da yaptığının aynısını henüz 14 yaşındaki Mehmet Kâmil yapacaktı. Şehit Kâmil üvey annesi Hatice Hanım ile birlikte sırtlarında kendir çubukları taşımaktaydı. Evlerine döndükleri sırada, Hatice Hanım, o dönemde Fransız askerlerinin erzak deposu olarak kullandıkları bir fırının önünde dinlenmek istedi. Mehmet Kâmil ise arkadaşı Zavar Halil ile birlikte arkasından geliyordu. Bu sırada karşılarına çıkan üç Fransız askeri, Hatice Hanım'a saldırarak peçesini açmak istedi Hatice Hanımın askerlere direnmesi ve bağırması üzerine, Mehmet Kâmil koşarak askerlerin üzerine saldırdı. Askerler, süngü ile Mehmet Kâmil'i öldürerek fırının içerisine saklandılar. Olayı gören Antep halkı galeyana gelerek fırına saldırdı. Türk Milleti, bu gibi ahlaksız ve şerefsiz ve katliamcı davranışlara tahammül edemeyerek, Türk’ün kadının namusuna, başörtüsüne, bayrağına, vatanına ve mabedine uzanan elleri kırdı. Bu insan müsveddesi düşmanlar geldikleri gibi perişan bir şekilde geri gönderdi!...
Türk Tarihi bir kahramanlar ve kahramanlık tarihidir. Bu kahramanları unutmadan nesilden nesile aktarmamız gerekmez mi? Tarihimizde filmi çekilecek, dizisi yapılacak nice kahramanlar var.
İşte bakın, sömürgeci Fransız, adi bir suçlunun hikayesini nasıl da pazarlıyor, romanını, filmini yapıyor. Acaba bizden bin kişi, hadi yüz kişi Polis Cemil gibi kahramanların kaçında haberdardır? Bunun cevabını sizlere bırakıyorum. Evet yanarım da yanarım; ‘’okuma bilmeden, yazana’’ yanarım!...