Aileleri, Gazze'de rehin alınan gençlerinin haberini umutsuzca bekliyor
Her akşam Naeema Zyadna, telefonun çalmasını bekliyor.
Haber: Mert Osman Erman
İsrail-Hamas geçici ateşkes anlaşması geçen hafta başladığından beri, Hamas tarafından kaçırılan 16 yaşındaki Aisha ve 18 yaşındaki Bilal adlı çocuklarının eve döneceği haberini bekliyor. Ancak henüz gerçekleşmedi.
Gazze'de sadece bir avuç çocuk rehine kaldı. İsrail ve Hamas arasında yapılan anlaşma uyarınca, 19 yaşın altındakiler serbest bırakılmalıydı. Altıncı günde beşi daha serbest bırakıldı ve şu ana kadar neredeyse 40 kişi evine geri döndü. Ancak Aisha ve Bilal henüz aralarında değiller.
Naeema, kendi mutluluğunu yaşamayı umutla beklediğini ve neden henüz gerçekleşmediğini anlayamadığını söylüyor. Perşembe sabahı ateşkesin sona ermesine dakikalar kala anlaşma bir kez daha yedinci gün için uzatıldı. Her ek rehine listesinin yayınlanması, çocuklarının adlarının listede olacağı yeni umut getiriyor.
7 Ekim sabahı Aisha ve Bilal, babaları Yousef ile birlikte İsrail-Gazze sınırındaki bir ahıra çalışmaya gitmişti. Başka bir oğulları, 22 yaşındaki Hamza da onlara katıldı. Aisha sadece babasıyla piknik yapmak için oradaydı. Hepsi kaçırıldı. Zyadna ailesi, güney Negev çölündeki mütevazı bir Bedevi köyünde yaşıyor, Rahat şehrine yakın.
Araplar, İsrail nüfusunun yaklaşık beşte birini oluşturuyor ve çoğu kendilerine İsrail'in Filistin vatandaşları demeyi tercih ediyor. Hamas ve diğer gruplar tarafından Gazze'de gerçekleştirilen saldırılarda rehin alınanların azınlık olan Bedevi topluluğundan olduğuna inanılıyor ve bu grubun iki katı kadarının öldüğü düşünülüyor. Özel, göçebe bir topluluk olan Bedevilerin hikayeleri, diğerlerine kıyasla çok daha az duyuldu.
Arapça konuşan ve Müslüman olan Bedeviler, kültürlerini ve topraklarını koruma çabalarındaki zorlukları anlatıyorlar. Naeema, inancının ona güç verdiğini ve kocası ile çocuklarının kaderinin Allah'ın elinde olduğuna inandığını söylüyor.
Naeema'nın gözleri, evinin dışında, torunlarının oyun sesleriyle dolu bir yerde konuşurken yaşla doluyor. "Bu 54 günde neden ne kızım ne de oğlum serbest bırakılmadı? Babaları da değildi. Neden Hamas onları serbest bırakmıyor? İsrail, diğerleri için çağırdığı gibi onların serbest bırakılmasını neden talep etmiyor?" diye soruyor. "Gençler, ergenlik çağında ve 20'li yaşlarının başında. Babaları şeker hastası ve hipertansiyon hastası. İğne kullanıyor. Neden serbest bırakılmadılar?"
Bilal'in arabası, annesinin evine yakın bir yerde duruyor. Kilitli ve boş, aile onu tam olarak en son park ettiği yerde bıraktı. Onu geri geleceği günü bekliyorlar. Köyün üstünde, birkaç renkli bayrağın rüzgarla dalgalandığı düz bir arazi bulunuyor. Normalde evlilik törenlerinin düzenlendiği ve topluluğun sevdiklerinin eve dönmelerini kutlamak için büyük bir parti düzenlemeyi umduğu yer.
Biraz uzakta, meraklı, konuşkan beyaz kazlarla dolu bir kalem geçerek, Ali Zyadna küçük kahve fincanları içiyor. Yousef'in kardeşi olan Ali, akrabalarının yüzlerini kaplayan fotoğraflarla dolu bir afişi kaldırıyor.
Aile, bize bir fotoğraf paylaştı - gülücüklerle dolu plakardaki gülümseyen görüntülerden karanlık ve rahatsız edici bir kontrast. Hamas medya kanallarından alınan ve geniş bir şekilde dolaşılan bu fotoğraf, Bilal ve Hamza'nın karın üstü yatarken, üst vücutlarından giysileri çıkarılmış bir şekilde gösteriyor.
İki Taylandlı rehine yakınlarında yatıyor, ve iki silahlı adam grubun üzerine dikiliyor. Biri tetiğe yakın olan parmağı ile tüfeğini yere doğru yönlendiriyor. Yeşil vücut zırhının içine ek mühimmat yerleştirilmiş ve üzerinde bir Filistin bayrağı görünüyor. Diğer adam, silahlarını doğrudan tutsakların üzerine yönlendiriyor.
Ali'nin mesajı açık: "Bunları Hamas duysun diye söylüyorum. Onlara bunu insani bir talep olarak değerlendirmelerini ve çocuklarımızı geri getirmelerini istiyorum. İkinci bir anlaşma olmaksızın iki daha Rus'u geri getirdiler. İkinci bir anlaşma olmaksızın Taylandlıları geri getirdiler. Onların Müslümanları geri getirmeleri için sorun nedir? İstiyoruz,
yalvarıyoruz, çocuklarımızı sağ ve sağlıklı bir şekilde geri verin."
Naeema da dünyanın onun ailesine ve Bedevi topluluğuna odaklanmasını istiyor, yaşadıkları sırasında. Çocuklarının, Aisha'nın çay ve kek sevgisi ve Bilal'in evcil hayvanı olan atı ve köpeğine olan bağlılığı gibi hikayelerini anlatmanın, onların durumuna dikkat çekmek için gerekli olduğunu biliyor.
"Neden Hamas'a çocuklarımı geri getirmesi için çağrıda bulunmuyorlar, yeter artık," diye haykırıyor, sesi yüksek ve duygu dolu. "Her gece kötü hissediyorum, dayanamıyorum, aklımı kaybediyorum."
Ali, İsrail liderlerini çabalarını artırmaya çağırıyor.
"Hükümet her zaman bize bunun tamamen Hamas'ın elinde olduğu cevabını veriyor. Ama hayır, sen devletsin. İsrar etmelisin. Senin insafında değiliz, onların geri dönmesinden mutluluk duyuyoruz, umarım hepsi geri döner. Ama yetişkinlerin gruplardan döndüğü bir durumda bir kızın rehin alındığı bir durum olamaz."
"Bu bizim için çok zor. İki aydır. Onlar zaten geri dönmüş olmalıydı. Ama herkes geri döndü ve onlar geri dönmedi. Ailenin kadınları, ailelerinin yanında olmalarını istiyor, ağlıyorlar."