Bir turunç büyüyor dalında ‘tüm acılara rağmen hayat devam ediyor’ dercesine...

Yaklaşık bir yıl önce 6 Şubat’ta, saatler 4.17’yi gösterdiğinde yaşanan büyük deprem nedeniyle o sabah kimse yaşamına olağan rutininde başlayamadı. Kahramanmaraş merkezli 7.8 büyüklüğündeki sarsıcı ilk deprem 11 ili etkiledi. Peşinden gelen 7,5 büyüklüğündeki bir diğer yıkıcı depremle de en çok hasarı Hatay gördü. 53 bin 537 kişiyi aramızdan alan bu depremler, anne-babaları çocuksuz, çocukları yetim ve öksüz bıraktı. Bazı aileler hep birlikte göçüp gitti… Sevdalar yarım kaldı, gençlik hayalleri söndü.... Herkes bir yerinden yaralarını sarmaya

çalışsa da her acı zamanla geçmiyor, giden geri dönmüyor. Bu acı hepimizin. O kâbus gecenin yıldönümüne sayılı günler kala renklerinden geriye sadece grisi kalmış Hatay’ı gezdik. Antakyalıların elini tuttuk, gözüne baktık ve bir kez daha sorduk: “Nasılsınız?” İyi değiller. Ama Hatay’ı yeniden kurmak için içlerinde her gün yeniden yeşeren bir umut var, tıpkı Antakya merkezde yıkık bir binanın önündeki ağaçta her acıya rağmen büyüyen ve adeta “Hayat devam ediyor” diye bağıran turunçlar gibi…