ҚАШШОҚЛИК ҚАЪРИДАГИ ҚАЛБ… (Иккинчи фасл. 44- қисм)
* * * — Мен… Одам ўлдирдим! — ҳайқирди Севинч қўлидаги қонга ботган пичоққа даҳшат аралаш тикилиб. — Уни ўлдириб қўйдим, ўлдириб!.. Энди нима қиламан? Қаерга қочаман?.. Йўқ, йўқ, у ўлмабди, ўлмабди! Ўлдираман уни, ўлдираман!.. Жазава қулига айланган қиз телба каби типирчилаётган Ўткирнинг тепасига борди-да, қайтадан унинг танасига пичоқ санчди. Аслида нима қилаётганини […]