СИҒИНДИ… (3-қисм)
* * * Кунлар ўтиб борарди. Манноп болалар уйи «қамоқ» эмаслигига тўлиқ амин бўлди. Аста-секин болалар уйининг шарт-шароитларига кўникди. Аммо у қайсар ва совуққонлигича қолаверди. Тенгқурлари, ҳатто, ёши каттароқ болалар ҳам у билан тортишиб ўтириш бефойдалигини билишарди. Чунки Манноп арзимаган гапни-да кўтара олмас, бирдан муштлашиб кетарди. Кучи етмаслигига кўзи етса, тош ёки темир […]