ҚАРОҚЧИ… (16-қисм)
* * * Ниғматнинг бўлари бўлганди. Қаҳратонда, номаълум манзил бўйлаб ҳарсиллаб чопиш, қўрқув, ҳадик вужудини чирмаб олганди. Хаёл кўчасига ажалнинг ўзи мўралай бошлаганини ҳис этгани сайин тамом бўлай дерди. Шафқатсиз кимсалар қўлида азобланиб ўлиши муқаррарлигини аниқ-тиниқ сезиб борарди. Шу сабабли қора терга ботгани, изиллаган изғирин қулоқ-бурнини узиб олай дейишига қараб ўтирмай […]