«Кайнанамның чирлегә сабышып сукрануыннан гарык булдым...»
Нәзилә Инсар белән танышканда, егетнең әнисе Даниягә 52 яшь иде.
«Әнинең кан басымы уйный, йөрәге дә әлле-мәлле генә», – дип кисәтеп куйды Инсар.
Ә Нәзилә «була инде» дигән кебек кенә, жәлләгәндәй баш кагып куйды.
Вакыт уза торды, яшьләр никах укытып бергә яши башлады. Дөрес, башта Инсарның әти-әнисе белән бергә яшәделәр, ләкин якын арада фатир ялларга уйладылар. Әлегә Нәзиләнең институтны укып бетереп, эшкә урнашканын көттеләр.
Тик болай яшәү Инсарны бик канәгатьләндерә иде... Читать дальше...