Την περασμένη εβδομάδα βρέθηκα σε ένα από εκείνα τα νότια καλοκαιρινά Caribbean στυλ beach bar ανάλογης διάθεσης και μουσικής. Ο στόχος ήταν διττός, να απολαύσω τη θάλασσα και την παρέα του μεγάλου μου υιού. Κατευθύνθηκα προς το bar για να πάρω κάποιο cocktail. Εκεί με χαιρέτησε ένας νεαρός δευτεροετής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος "παραδόξως" βρέθηκε να είναι και αναγνώστης των άρθρων μου. Γράφει ο Απόστολος Μάνθος.
Εκ των πολλών παρενεργειών του κορονοϊού, εκείνες στις οποίες δίνεται η μικρότερη έμφαση είναι οι ψυχολογικές. Η εξάπλωση του άγχους και της κατάθλιψης αρκεί για να θεωρηθούν εξαιρετικά ανησυχητικός παράγοντας, παράλληλα με τη διάδοση του ιού. Οι "ουλές" θα παραμείνουν μακροπρόθεσμα, από την καθυστέρηση στη μετάδοση της γνώσης και τη διάρρηξη ανθρώπινων σχέσεων έως τα εγκαταλελειμμένα όνειρα και την αύξηση των αυτοκτονιών.
Σε οποιαδήποτε συγκροτημένη πολιτεία, και στην πιο φιλελεύθερη ακόμα δημοκρατία, οι νόμοι έχουν αναγκαστική ισχύ. Ο κρατικός μηχανισμός οφείλει να τους επιβάλλει ή να εγγυάται την επιβολή τους. Η κοινωνία να συμμορφώνεται προς αυτούς. Φαντάζεστε πριν εφαρμόσει τον κάθε νόμο ο κάθε αρμόδιος υπάλληλος να ήταν υποχρεωμένος να πείθει τον κάθε πολίτη σχετικά με την αναγκαιότητα ή τη σκοπιμότητά του;
Υπάρχει διάχυτη η άποψη πως για την έξαρση της πανδημίας ευθύνεται το άνοιγμα των συνόρων και ο τουρισμός. Λογικό συμπέρασμα. Αλλά εντελώς λανθασμένο!
Από τις αρχές Ιουνίου όταν ο ΓΔ βρέθηκε στις 689 μονάδες άρχισε μια πλαγιοκαθοδική κίνηση της αγοράς χωρίς ιδιαίτερα έντονη κλίση.
Πρωταθλήτρια Ευρώπης, νίκησε την Παρί στον τελικό του Champions League.
Στο τέλος της χούντας ζήσαμε και εμείς "μαγκιές", με αποθέματα του Πρίνου για 1000 χρόνια! Τα πετρέλαια του Αιγαίου θέλουν πολλά λεφτά, σουλτάνε μου.
Οι επόμενες επιλογές της κυβέρνησης, ιδιαίτερα στο μέτωπο της αντιμετώπισης της πανδημίας και των μέτρων που θα ληφθούν, θα έχουν μεγάλο ειδικό βάρος.
