«آیا صدای من اینطوری است؟» چرا از شنیدن صدای خودمان بیزاریم؟
شنیدن صدای ضبط‌شده خودمان گاهی ناخوشایند است. این واکنش نه عجیب است نه جدید. در‌واقع پژوهشی در سال ۱۹۶۷ در ایالات متحده آمریکا برای اولین بار مفهوم “رویارویی با صدای خود” را مطرح کرد که بیانگر احساس ناخوشایند فرد از شنیدن صدای ضبط‌شده خودش است. توضیح روان‌شناسانه این احساس این است که ما هرگز هنگام صحبت کردن صدای خودمان را به‌طور‌کامل نمی‌شنویم حداقل نه به صورتی که دیگران آن را می‌شنوند. ما صدای حرف زدن خودمان را به دو طریق می‌شنویم. از درون و از طریق استخوان‌های جمجمه که ارتعاشاتی با فرکانس یا بسامد عمیق‌تر و پایین‌تر ایجاد می‌کند و همچنین از بیرون به صورت امواج صوتی که منتشر می‌شوند و به پرده گوش ما می‌رسند.