ЎЛИМДАН КЕЙИНГИ ҲАЁТ-3… (мистика)
* * * Шафқатсиз куч мени ҳимоячиларимдан ажратиб қўйгач, шу лаҳзадаёқ айлана атрофимни қора шарпалар ўраб олишди. Улар бошимга қоп-қора матони ёпиб қўйишди. Энди мен ҳеч нарсани кўра билмас, эшита олмас, сўзга тилим айланмасди. Вужудим музлаб, ҳеч нарсани ҳис этмай бораётганимни идрок этиб турардим. Шунда бобомнинг: «Қўрқма! Ибодат қил!» деган сўзларини эсладим. Афсуски, бирор […]